15 49.0138 8.38624 arrow 0 both 1 4000 1 0 horizontal https://qantara.nl 300 4000

Qantara

Voedsel voor de ziel
  • eBook
  • /
  • Doneren
  • /
  • Dit is onze redactie
  • /
  • Stuur ons een bericht
  • /

Qantara

  • Gezondheid en wetenschap
    • Geneeskunde van de profeet
  • Spiritualiteit
  • Mens en maatschappij
    • Politiek en geschiedenis
    • Persoonlijke blogs
    • Psychologie
  • Inspirerende mensen
  • Lifestyle
FacebookTwitter

Bedreigde diersoorten: niet langer wegkijken

Door Rahimah
26 juni 2017
6306 Views
Delen
Facebook
F
Twitter
T
Pinterest
P
Reacties

“Toen zij tot jullie kwamen, van boven jullie en van onder jullie en toen de ogen zich afwenden en de harten in de kelen schoten, en jullie (het slechte) over Allah veronderstelden.” (Koran 33:10)

Op het moment dat ik deze woorden uit Soera Al-Ahzaab (De Bondgenoten) voor het eerst las, leek het of Allah door mij heen keek.

Het wegkijken – in de soera benoemt Allah het als ogen die zich afwenden – viel mij voor het eerst echt op bij een uitzending op National Geographic over bedreigde diersoorten.

Het was een uitzending over zeekoeien. Grote dieren die hun leven doorbrengen in ondiep water en planten eten. Zij zullen nooit iemand aanvallen. Mooie onderwaterbeelden van grijze logge lijven die door waterplanten heen ploegen, boven geel zand met een beetje zeewier. Aan de oever oude mangrovebossen en tropische vogels. En toen kwam de zin die ik al talloze keren had gehoord: de grootste vijand van de zeekoeien is de mens. De opsomming van de bedreigingen was vervolgens het bekende rijtje bestaande uit habitatvernietiging, stroperij en ongevallen waarbij de dieren gewond raken door de schroeven van buitenboordmotoren.

Falend rentmeesterschap

Dit was niets nieuws. Zeekoeien zijn evenveel bedreigd als duizenden andere diersoorten op deze planeet. Door de ruimte die wij mensen willen innemen én door onze falend rentmeesterschap (khalifa). Mijn huid was dik genoeg geworden, zo nam ik aan, en ik ging er van uit dat ik geleerd had om afscheid te kunnen nemen van wat ik het mooist vind of wat mij diep raakt.

Ik keek naar de beelden over bedreigde diersoorten.

Ik had gemeend dat ik dit moest ik leren, want anders word je als milieuactiviste zo treurig dat je niet meer datgene kunt beschermen dat je nog wel kunt redden, dacht ik.

Maar terwijl ik naar de mooie filmbeelden over bedreigde diersoorten keek, moest ik opeens aan beelden denken die ik in het echt had gezien. Een baai afgeladen vol met plastic resten tot hoog in de struiken aan de oevers, de mangrovebossen teruggebracht tot een paar bomen. Stranden bij dure hotels, met palmen voorzien die daar nooit hebben gestaan en opgespoten met zand, waardoor het hele onderwaterleven in de wijde omtrek is vernietigd. Ik keek naar de plaatjes van de schattige zeekoeien en had opeens angst. Voor het verlies van schoonheid en voor het verdriet dat daaruit voortkomt. Zonder vooraankondiging, zo leek het, was mijn dikke huid weg. Het gevoel was zo sterk dat ik wegzapte.

Zo kende ik mij niet, wegzappend. Ik was de laatste jaren dankzij mijn dikke huid altijd sterk genoeg geweest om rampberichten over het milieu en het klimaat aan te kunnen. Wat was er gebeurd? Toen ik erover nadacht waren er wel degelijk voortekenen geweest. Er was het lege gevoel geweest als ik milieuacties met mijn vrienden had gedeeld. Het lege gevoel van dat dit bij lange na niet genoeg is. Dat gevoel had ik niet willen waarnemen. Een ook niet de angst om ook maar één handtekeningenactie op www.avaaz.org te missen. En de paniekaanval toen ik in de tuin per abuis bijna een nest van aardhommels vertrapte, had ik ook snel vergeten. Blijkbaar zat de angst voor verlies en de angst voor mijn eigen ontoereikendheid er toch al langer. En blijkbaar was de dikke huid ook maar een poging geweest om gevoelens gewoon te verdringen.

Van binnenuit

En opeens was daar, tijdens de voorbereiding op de Ramadan, de bovenstaande aya (Koranvers). De woorden van Allah die je van binnenuit lijken te beschrijven: het hart dat van angst in je keel klopt, dat je vanuit angst je focus bent kwijtgeraakt, dat je jezelf hebt afgesloten van de buitenwereld, en dat je stiekem je eigen plan trekt en op die manier afstand neemt van Allah, zonder het te zeggen, nog niet eens tegen jezelf. Het was even alsof er door mij heen werd gekeken.

Maar vervolgens ging ik nadenken. De verzen gaan uiteraard niet over de hedendaagse strijd tegen onrecht of voor het milieu, veilig gevoerd op Facebook, of vanuit thuis, of in Nederland waar je hoogstens in de gevangenis belandt. De verzen gaat over het gedrag van moslimstrijders en anderen tijdens de Slag van de Gracht. De wekenlange strijd waar geen einde aan leek te komen. Van pijn schreeuwende mensen en dieren, de metalen geur van bloed, angst die je zo doet trillen dat je geen pijl meer kunt afschieten, en vrouwen en mannen die voor zich uit staren en niet terug durven te gaan naar het slagveld.

In deze situatie spreekt de Profeet ﷺ de woorden waarmee Allah tegen de strijders zegt hun falen te kennen. Wat moet dit een schok geweest zijn voor die mensen. En vervolgens zegt Allah niet wat je verwacht: dat hun falen vergeven wordt als zij maar verder strijden. Nee, de aansluitende verzen gaan over de politieke realiteit achter de strijd, over falende bondgenootschappen en over medestrijders met andere belangen. Eerst miste ik de vergeving, maar toen besefte ik: de strijders werden uit hun verstarring geschud doordat Allah ze op de realiteit wijst.

Een verademing

Ik meen te kunnen zien wat de verzen voor mij zouden kunnen betekenen. Het feit dat Allah mijn falen omwille van angst, verlies van focus of eigenbelang kent, is voor mij een verademing. En het helpt mij dat de Koran mij eerst mijn eigen tekortkomingen laat zien, en mij dan terug stuurt naar de realiteit.

Concreet betekent dit dat niet de mooie of trieste plaatjes in de media de realiteit zijn. En ook niet de plichtmatige opmerkingen in elke natuurdocumentaire over bedreigde diersoorten en de klimaatverandering. Daar wordt dan namelijk zelden bij gezegd wát men op politiek vlak echt moet doen om dit tegen te houden. En vooral door wíe je wordt tegengewerkt. De dikke huid ontstaat als je voortdurend op een probleem wordt gewezen zonder dat je weet hóe je het kunt veranderen.

Het wegkijken – in de soera benoemt Allah het als ogen die zich afwenden – viel mij voor het eerst echt op bij een uitzending over bedreigde diersoorten.

Eigenlijk ben je aan het opgeven als je een dikke huid ontwikkelt. Allah daarentegen stuurt je terug naar de realiteit en vraagt je om iets nuttigs te maken van je angst.

Hier in Nederland voer je noodzakelijkerwijs de meeste strijd binnen het maatschappelijk bestel, behalve als andere acties zoals burgerlijke ongehoorzaamheid of bezettingen echt zinvol zijn. Met de doodsangst van de moslimstrijders word ik hier niet geconfronteerd. Maar ik zal niet meer wegkijken, om het even wat mij dat kost aan angst en verdriet. Ik zal nog beter de feiten opzoeken en in een op feiten berustende milieupolitiek verwerken, al is het maar in de gemeente waar ik woon. Khalifa (rentmeester zijn) kun je per slot overal doen. En ik zal mij inspannen om voor de kleine en grote halfslachtigheden van anderen meer begrip te hebben. Ik ben tenslotte ook vaak halfslachtig, al draagt Allah mij daar vaak genoeg doorheen, en vervolgens terug naar de realiteit.

Ik ben blij dat Allah dwars door mij heen kijkt.

Dit artikel over bedreigde diersoorten is oorspronkelijk geschreven voor de serie ‘Jouw Dagelijkse Dosis – Ramadan 2017’ van de website Wij Blijven Hier. Elke vastendag belicht een schrijver de juzz van de die dag – het deel van de Koran dat die dag tijdens de tarawih-gebeden gelezen wordt – met zijn of haar persoonlijke reflectie op de woorden van Allah.

Foto’s: Flickr / Eric Kilby (hoofdfoto), Unsplash / Jakob Owens (camera), Noah Silliman (venster)
Ecologie
khalifa, klimaat, klimaatverandering, milieuverontreiniging, soera al-Ahzaab, wegkijken, zeekoe
Over Rahimah
Rahimah probeert haar verhalen zo te schrijven dat zij zichzelf uitleggen. Ze ziet in de schoonheid van de natuur de tekenen van Allah en legt dat vast in haar ecoblogs.
Zie alle berichten van deze auteur
Praktisch stappenplan voor Laylat-ul-Qadr
Waarom lezen we soera Al Kahf op vrijdag?
10 augustus 2020
Zes dingen die je mogelijk nog niet wist over de kameel
20 januari 2020
Permacultuur in het Rifgebied: “Onze voorouders waren één met de natuur”
19 november 2019
Duurzaamheid in islam: op weg naar een groener leven – op geitenwollensokken
Reacties 1
  • 26 augustus 2017 at 19:11
    Ayla May
    Reageer

    prachtig geschreven en deels herkenbaar. Masha Allah ! Je doet het geweldig!

Laat een bericht achter CANCEL

Webshop
– Qantara –
Een open bron voor iedereen die wil lezen hoe het geloof in Allah je als mens kan inspireren!

Ons magazine in je inbox?

Ontvang onze artikelen DIRECT in je inbox!

Jij kunt ons helpen!
** Ben jij ook moe van al die negativiteit rondom de islam? ** Heb je vaak de energie niet om je ertegen te verzetten? ** Qantara brengt je elke week twee nieuwe positieve verhalen ** Wil je ons steunen met € 2,50 per maand? => KLIK HIER!

Qantara Selectie

GEZONDHEID EN WETENSCHAP
Al-Ghazali over de 7 voordelen van vrijwillig honger lijden
Talbina: helend voor de bedroefde en zieke
Wat zegt de Koran over het ontstaan van het universum?
Eeuwenoude discussie onder de geleerden: bestaan besmettelijke ziekten?
De Profeet Joenoes: “Ik was één van de onrechtvaardigen.”

Qantara Selectie

INSPIRERENDE MENSEN
“Laat in je eigen bubbel eens een ander geluid horen!”
‘Het laat liefde groeien’ project: meer dan alleen boompjes planten
Doodsbang voor ‘praktiserende’ moslims – waarom die hardheid en intolerantie?
Oem Salamah: dapper, vastberaden, mondig en wijs
Overpeinzen en reflecteren: Tafakkoer (deel 2)

Qantara Selectie

MENS EN MAATSCHAPPIJ
“Laat in je eigen bubbel eens een ander geluid horen!”
As salaat: bidden is beter dan slapen
Vind heling van geestelijke en lichamelijke ziekten in de Heilige Koran
Het is op Uw genade dat wij rekenen, O Al Hayy
Mag je nu wel of niet bidden voor andersdenkenden?
Lees! In de naam van jouw Heer, die alles heeft geschapen.
(Koran 96:1)

Ons doel

> Qantara.nl is een online magazine. Een open bron voor iedereen die wil lezen over hoe het geloof in Allah je als mens kan inspireren. Gemaakt door een collectief van schrijvers en redacteuren. Wij willen je verrassen met nieuwe invalshoeken. Een andere manier van kijken, ook bij onderwerpen waarop een taboe lijkt te liggen.

> Bij ons lees je interviews met moslims zoals jij. Waarom doen ze de dingen die ze doen. Wij hebben een ander soort gesprek, omdat wij kunnen snappen en willen weten hoe hun geloof hen inspireert. Om op die manier voedsel voor de ziel te zijn voor iedereen die daar behoefte aan heeft.

Onze schrijvers

> Qantara heeft een brede blik. Onze schrijvers zijn in het dagelijks leven student, huisvrouw, expat, coach, kindertolk, redacteur, jurist en wetenschapper.

> Onze schrijvers zijn echte wereldburgers: met wortels in landen als Turkije, Algerije, Somalië en natúúrlijk Nederland en België.

 

 

 

Reacties van onze lezers

“Wat schrijven jullie toch prachtig. Kan geen geschikte woorden bedenken om te omschrijven hoe goed jullie zijn. Moge Allah SWT jullie rijkelijk belonen! 🙏”

 

“Positieve info over islam. #soulfood“

 

“Prachtige stukken over psychologie, islam en maatschappij.”

Qantara 2019 © - Alle rechten voorbehouden
FacebookTwitter
  • ↑ Omhoog
  • /
  • Privacybeleid
  • /
x Gedeeld
X
Wil jij ons steunen? Koop dan iets via onze webshop.
Bekijk de webshop