Hoe gaan we het beste om met gevoelens van onmacht die we ervaren in het dagelijkse leven, op ons werk, in de maatschappij en in onze eigen familie? Wat is de beste houding tegenover de dagelijkse portie ellende en leed in de wereld die via onze mobiele telefoons of andere schermpjes ons hart binnendringt? Het antwoord vinden we terug in de Heilige Koran in soera Al Hidjr (het rotsachtige pad). Als boodschap voor alle tijden en voor ons allemaal: aanbidding is de krachtbron waar wij uit moeten blijven putten.
“Voorzeker, Wij weten dat jouw borst benauwd is door wat zij zeggen.
Maar prijs de lof van jouw Heer en wees van de nederigen (die zich neerbuigen).
En dien jouw Heer totdat de zekerheid (van de dood) tot jou komt.”
(Koran, 97-99)
Allah erkent de pijn
Toen deze ayaat (verzen in de Koran) aan de Profeet ﷺ werden geopenbaard, leefde hij in een wereld vol spot, tegenstand en onbegrip. Mensen bespotten hem, verdraaiden zijn woorden en probeerden hem te ontmoedigen. Allah erkende zijn pijn: “Wij weten dat jouw borst, jouw hart benauwd aanvoelt.” Deze woorden tonen dat het volkomen menselijk is om verdriet, frustratie en pijn te voelen wanneer je het goede doet en alsnog weerstand ontmoet.
Aanbidding als krachtbron
Vandaag spreekt deze boodschap nog steeds tot ons, tot de Ummah (de moslimgemeenschap), tot iedereen die het horen wil. Kijk om je heen: verdeeldheid, onrecht, oorlogen en crises. Het voelt soms alsof we machteloos zijn, alsof we geen controle hebben over wat er gebeurt. Maar precies zoals Allah de Profeet ﷺ troostte en leiding gaf, roept Hij ook ons terug naar ons kompas: lof en aanbidding.
“Dus prijs de lof van jouw Heer en wees van de nederigen.” Niet met boosheid, wraak of wanhoop, maar door onze harten te richten op Allah, door middel van nederigheid en overgave. Aanbidding is niet slechts ritueel; het is onze krachtbron, ons anker in tijden van chaos, en onze bescherming tegen wanhoop.
Het voelt soms alsof we machteloos zijn, maar Hij roept ons terug naar ons kompas: lof en aanbidding.
Tot onze laatste adem
De laatste aya (Koranvers) benadrukt volharding: “En aanbid jouw Heer totdat de zekerheid tot jou komt.” Dit is een oproep tot een leven van constante toewijding, tot onze laatste adem.
Geloof is geen sprint; het is een reis van geduld, standvastigheid en vertrouwen, zelfs en vooral wanneer het pad zwaar is. Voor ons vandaag betekent dit dat we, ondanks de machteloosheid en pijn die we soms voelen als Ummah, ons hart en onze daden blijven richten op Allah. Onze kracht ligt in volharding, in geduld, in aanbidding en in zorg voor elkaar, ook als de uitkomst onzeker is.
Een weg naar hoop, veerkracht en licht
De uitdagingen van de Profeet ﷺ zijn anders dan die van ons, maar de lessen zijn hetzelfde: erken je pijn zonder je te laten breken, vind kracht in aanbidding en nederigheid, en volhard tot het einde. De Ummah mag dan soms machteloos lijken, maar door geduld, aanbidding en volharding ligt er altijd een weg naar hoop, veerkracht en licht, zelfs in de donkerste tijden.
Zelfs in de donkerste tijden loopt er altijd een weg naar hoop, veerkracht en licht.
Anker van Licht
De wereld drukt zwaar op mijn hart en mijn gedachten,
door Palestina, Sudan en zoveel stille nachten.
Als machteloosheid fluistert dat mijn hoop verdwijnt,
en elke storm van binnen het laatste licht verkleint,
zoek ik geen mens die wankelt, breekt of vervormt,
maar Degene die mij kent, Die mij draagt en vormt.
In nachten waar tranen mijn gebeden begeleiden,
en woorden tekortschieten om mijn pijn te bevrijden,
vind ik rust in één beweging, zacht en bereid:
een knielend hart dat heelt in nederigheid.
Elke wond wordt lichter als ik Zijn Naam herhaal;
aanbidding wordt mijn adem, mijn stille verhaal.
Hij is mijn kompas in elke strijd die zich in mij bevind en mij omringt,
Het licht dat in het donker de weg terugbrengt.
