We leven in een tijd waarin we van alles moeten. Ook ligt alles voor het oprapen. Wil je eten, dan ben je verzadigd met een paar klikken via het internet. Heb je hoofdpijn, dan pak je een paracetamol of twee. Voel je je down, dan grijp je naar films, enzovoort.
Wat wil je later worden?
Van kleins af aan wordt dit alles geconditioneerd en met de paplepel ingegoten. Kinderen op school worden al vroeg gevraagd welk beroep ze later willen uitoefenen. Vaak krijgen we de klassieke antwoorden: piloot, arts, brandweerman, politieagent. Als de wens van het kind enigszins afwijkt van deze standaard, dan staan we versteld en duwen we (onbewust) het kind toch een bepaalde richting in. Het kind moet daarnaast goed presteren op school, op sportgebied en ook op eventuele muzieklessen of andere nevenactiviteiten moet het excelleren. Het kind moet van alles en wordt beperkt. Daardoor wordt er te weinig naar het kind zelf geluisterd en gekeken. Maar wat wil het kind nu echt?
Studierichting
Als het kind vervolgens naar de middelbare school gaat, moet het vervolgens weer van alles. Er moet alvast een studierichting worden gekozen, het kind moet voldoen aan bepaalde klederdracht ‘om erbij te horen’ en zo moet het kind ook op sportgebied excelleren. Allemaal immense druk op het kind. Is het terecht? Mijn inziens niet, de druk is onnodig. Waarom moeten zo op jonge leeftijd al een keuze maken die hun verdere leven mede bepaalt?
Als het kind dan terecht komt op het MBO, Hogeschool of Universiteit moet het vervolgens weer voldoen aan allerlei competenties en aan een bepaald profiel.
En als het kind vervolgens klaar is en de arbeidsmarkt op ‘moet’, moet het weer voldoen aan het utopisch beeld dat de omgeving en maatschappij heeft. Alles móet perfect zijn, zonder rekening te houden met de ambities, capaciteiten en gevoelens van het kind zelf……
Wat wil het kind in jou?
Het mooiste aan het kind is dat het puur en bovenal eerlijk is. Vraag een willekeurig kind wat voor eten het wilt en je zal 99% van de gevallen een eerlijk antwoord krijgen. Prachtig! En heb jij jezelf deze vraag ooit gesteld en hierbij stilgestaan? Wat wilt het innerlijke kind in jou nu eigenlijk? Ben jij tevreden met wat je nu doet? En zo nee, hoe kun jij dan datgene gaan doen waar jij wel 100% achter staat en jou voldoening geeft? Ben jij bereid jezelf te confronteren met het kind in jou?
Het kind in mij
Als ik dit naar mezelf vertaal, dan wil het kind in mij maar één ding. En dat is rust; innerlijke en spirituele rust. Ik heb een lange tijd veel van mezelf gevraagd en dingen geprobeerd die ik niet waar kon maken. Is dit erg? Toen wel, maar achteraf bekeken niet, want ik ben dankbaar voor dit inzicht.
Want eigenlijk was ik op de vlucht. Altijd op de vlucht. Was het niet voor gevaar, dan was het voor mijn problemen. En zo kon ik de rust niet vinden.
Het gevolg is dat ik mezelf verdoofde om maar niet te hoeven voelen. Verdoven met materialisme, medicatie, muziek en andere zaken.
Maar nu ik dat niet meer wil, ga ik mezelf confronteren met mijn ‘beautiful mind’. Want de beste remedie tegen angst en pijn is exposure; de confrontatie. En dat is wat ik nu ook ga doen, niet meer op de vlucht; maar luisteren naar het kind in mij. Nu is het tijd voor mij.
Hoofdfoto: https://pixabay.com. Bron: Anoirben.wordpress.com