Het eeuwige schuldgevoel. Het kan zo maar zijn dat jij er als vrouw helemaal geen last van hebt. Lijkt me geweldig eerlijk gezegd. Verlost van het juk dat Schuldgevoel heet.
Ik kan jullie in alle eerlijkheid zeggen dat ik er wel degelijk mee te maken heb. Schuldgevoelens richting mijn man, mijn kinderen, mijn familie, vrienden, soms zelfs tegenover mijn huis. Schuldgevoel is als een vaste metgezel die me bijna nooit in de steek laat. Zeker niet op onderstaande 6 punten: soms is Schuldgevoel geheel op z’n plaats, maar ook vaak ontzettend misplaatst.
-1-
Deadlines
Toen ik nog fulltime mama was, bestond dat woord niet. Er waren geen deadlines. Het enige waar ik bekend mee was waren de drie R-en. Oftewel Rust, Reinheid en Regelmaat. Nu is dat totaal anders. Deadlines lijken vooral te leunen op de drie S-en. Snel, Stress en Spanning. De drie elementen waar ik – in de combinatie gezin, studie, eigen bedrijf – nu vooral mee te maken heb.
Sinds een jaar of drie komt het steeds vaker voor dat ik me moet haasten omdat er overal deadlines aan verbonden zijn. De laatste jaren heb ik dit zo vaak geroepen, gezegd, gesnauwd, nog-net-niet-geschreeuwd, dat ik mezelf beter ‘Mevrouw Deadline’ kan noemen. Gelukkig verschijnt daar dan Schuldgevoel om me een beetje tot de orde te roepen voordat ik me ontpop in een egoïstische gillende heks.
“Mijn schuldgevoel werkt hier als de rem die me even stopt”
#schuldgevoelisrem
Schuldgevoel schudt me wakker en laat zien wat mijn stressvolle gedrag voor invloed heeft op iedereen, maar ook op mezelf. Een deadline is belangrijk, echter niet belangrijker dan wat er echt toe doet. Schuldgevoel zorgt ervoor dat ik met een andere blik kijk naar mijn op dat moment bepalende deadline. Dit helpt mij om te beslissen op welke manier ik het beste met die deadline kan omgaan zonder daarbij al te veel schade toe te brengen aan de mensen om mij heen.
Schuldgevoel maakt dat je beter stilstaat bij het belang van alle deadlines die er op een dag zijn.
-2-
Spik en span
“Waar zijn die dagen dat het huis altijd zo netjes geordend was?”, klaagt mijn man zo nu en dan wanneer de chaos in huis af en toe buiten proportie groeit. Meestal trakteer ik hem dan op een aantal gevatte opmerkingen zoals “Die dagen zijn voorbij…thank God!” Of “Ik zou zeggen, zwaai met die handjes van je en doe je ding!” en ga weer vrolijk verder met mijn bezigheden. Althans dat is wat ik tracht te doen, want ineens en zomaar uit het niets voel ik die vervelende metgezel luisterend naar de naam Schuldgevoel mij een klap geven. Mij aansporend om toch weer te gaan poetsen. Een stem waar ik toch nog steeds gehoor aan blijf geven. Het helpt ook niet dat ik zelf een hekel heb aan rommel in m’n huis.
“De zorg voor een spik en span huis deel je samen, met z’n allen”
#rommelmaakjesamen
Ik ging erg onder de rommel gebukt en kon elke keer weer die druk van Schuldgevoel niet weerstaan. Schuldgevoel krijgt in mijn ogen nog veel te vaak zijn zin en belemmert daarmee andere belangrijke zaken. Maar nu draai ik het om. Wanneer de rommel de spuigaten uit komt, kun je ook met z’n allen de mouwen opstropen. Je huis spik en span houden kan ook saampjes. En is nog gezellig en sneller ook.
-3-
Kopje koffie, kopje thee
Als het aan mij ligt breng ik mijn dagen thee lurkend of koffie drinkend door, hangend op een terrasje of lekker knus thuis, afhankelijk van het weer. Goed gezelschap erbij. Of lekker in mijn uppie; ik ben een gelukkig mens. Laat alle taken en verplichtingen maar lekker liggen, denk ik dan. Jammer genoeg laat Schuldgevoel me niet met rust. Zodra ik het mezelf comfortabel maak en geniet van mijn kopje koffie of thee, duurt het niet lang voor Schuldgevoel gezellig aanschuift. Hoe langer ik lekker zit, hoe dichter bij Schuldgevoel komt, tot hij me helemaal verstikt en er geen slok meer door mijn keelgat komt.
“Geniet van de rustige momenten, ze zijn nodig om op te laden”
#bakkiedoenisopladen
Schuldgevoel heeft hier nog geen balans in kunnen vinden. Is zo ontzettend aanwezig wanneer ik een kopje koffie drink in mijn eentje en vooral heel erg afwezig wanneer ik met mijn man ben. Schuldgevoel lijkt vooral geprogrammeerd op het welzijn van mijn gezin. Daar is op zich niks mis mee, maar mezelf ontspannen is ook hard nodig. Dus nu probeer ik Schuldgevoel weg te wuiven en vertel hem dat ik het genieten van zulke momenten hard nodig heb om op te laden.
Schuldgevoel zorgt soms dat je almaar doorrent, terwijl het beter is om af en toe goed te ontspannen
-4-
Avondje bankhangen
Omdat mijn man en ik beide werken op verschillende tijden van de dag, is ons moment samen vooral ‘s avonds. Wanneer de kinderen lekker op bed liggen, de rust in huis is wedergekeerd en het huis – gelukkig – weer helemaal opgeruimd is. Dat is het moment dat wij gezellig op de bank ploffen, de dag bespreken (of niet), een film kijken onder het genot van wat lekkere (meestal) en gezonde hapjes.
Bankhangen noemen we dat. Het is zo’n belangrijk moment van de dag voor ons beiden dat we er allebei ons best voor doen. In mijn geval betekent dat vooral proberen mijn ogen open te houden. Dat lukt helaas niet altijd even goed en regelmatig word ik wakker gehouden door Schuldgevoel.
“Mijn man en ik doen beiden oprecht moeite om samen te zijn”
#schuldgevoelalscadeautje
Ik neem Schuldgevoel zijn bemoeienis niet altijd in dank af, want ik heb mijn slaap hard nodig. Tegelijkertijd ben ik ook dankbaar, want ik voel daardoor wel dat ik oprecht moeite moet doen voor ons samenzijn. Het is te vergelijken met de moeite die mijn man neemt om op tijd thuis te zijn op zijn vrije dagen bijvoorbeeld om samen te zijn. In dit geval is Schuldgevoel een soort cadeautje. Elke keer weer.
-5-
Uitgebreid kokkerellen
De dagen dat ik tijd in overvloed heb, kook ik met alle liefde en plezier. Geen gerecht is me teveel en alle ooit opgeslagen recepten worden uitgeprobeerd. Helaas komen deze dagen steeds minder vaak voor. Dan kook ik met wat er is en eten we wat de pot schaft. Ik laat me vooral leiden door tijd, gemak maar ook voedzaam en gezond. Meestal komen daar nu niet meteen de meest lekkere dingen uit tevoorschijn maar wél gezond. Dat houdt Schuldgevoel vaak buiten bereik en over het algemeen komt hij mij niet lastigvallen.
“Gezond en voedzaam eten lukt gelukkig nog wel tussen de bedrijven door” #wanneermaakjeweerietslekkers?
Schuldgevoel laat zich niet kisten en schuift soms gezellig aan. Zeker als de kinderen op dreef zijn en iets roepen in de trant van “Alweer groente? Wanneer maak je een keer iets lekkers? Weet je nog dat je – hier noemen ze een gerecht – maakte? Dat is zo lang geleden.” Diepe zucht.
-6-
Hobby’s en vrije tijd
Mijn allerliefste bezigheden zijn allemaal creatief: lezen, schrijven, mode ontwerpen, tekenen, klussen. Het zijn allemaal hobby’s die ik graag in mijn vrije tijd doe. Laat vrije tijd nu net datgene zijn wat ik het minst heb. En wanneer ik die een keer wel heb dan wordt die tijd heel vlug al weer ingevuld door wat ik moet doen voor mijn gezin. Hoezeer ik ook van mijn man en kinderen hou, het zijn juist deze hobby’s die mij vormen als individu. Schuldgevoel denkt daar anders over en staat maar al te graag paraat om me allerlei dingen toe te fluisteren die ik zou móeten doen met mijn vrije tijd. Het woord wíllen komt in zijn woordenboek niet voor.
“Kiezen hoe ik mijn vrije tijd invul blijft een worsteling”
#vrijetijdiswillengeenmoeten
Niks is erger dan proberen te genieten van dingen die mogen en ondertussen gekweld te worden door de dingen die nog gedaan moeten worden. Resultaat is dat ik vaak geen van beide heb kunnen doen en ergens tussen beide blijf hangen. Besluiteloos. Ondertussen tijd verliezend. Schuldgevoel heeft me op dit punt nog totaal in zijn macht.
De kinderen helpen Schuldgevoel een handje, maar eigenlijk willen ze gewoon aandacht.
Schuldgevoel & mijn gezin
Mocht Schuldgevoel me een keer vergeten zijn, of het gewoon beu zijn om me telkens te attenderen, dan nemen mijn kinderen die taak met alle plezier over. Alle bovenstaande punten doen zij meestal nog eens dunnetjes over.
Vaak kan ik het met gemak relativeren en gaat het vaak om aandacht vragen. Maar soms overvalt Schuldgevoel me op een zwak moment en dan zwicht ik toch onder de druk en ga me ontzettend schuldig zitten voelen.
De gevoerde strijd is vaak een stille strijd. Het woedt in mijn binnenste en emoties razen door me heen als een storm. Meestal deel ik dit soort frustraties en ergernissen niet met mijn man. Simpelweg omdat hij een factor is die onbewust bijdraagt aan mijn schuldgevoel. En ook omdat hij de indruk wekt dat hij er zelf totaal geen last van lijkt te hebben. Ik zeg ‘lijkt’ omdat ik me niet kan voorstellen dat hij hierdoor niet geplaagd wordt. Totaal geen schuldgevoel lijkt me stug.
Toch is het een onderwerp wat niet erg vaak besproken wordt. En wanneer we het een keer wel doen, klopt hij me een keer op mijn hand, schouder, rug of hoofd en stelt me gerust. “Maak je niet druk. Je doet het geweldig. Alleen Allah is perfect.” Alhamdoelilah (God zijn dank).
