Iedere ouder hoopt dat zijn kind eens zal trouwen en het geluk vindt. Onze dochter, Saliha, en haar Meriçhan trouwden afgelopen april. Voor mij, als Hollandse moslimmoeder, was het een hele intense belevenis. Ik zou haast zeggen: ‘Het is volbracht.’ Trouwen in Turkije is toch wel héél iets anders dan in Nederland. De Turkse tradities zijn zeer uitgebreid en verschillen per woonstreek en zijn niet islamitisch. Het vinden van een voor iedereen geaccepteerde middenweg, is een ware kunst.
De kennismaking
Vorig jaar maart leerde het stel elkaar kennen en eind april van dit jaar gaven zij aan elkaar het laatste jawoord. Een klein jaartje met allerlei emoties en de uitgebreide voorbereidende activiteiten ligt achter ons. Twee heel verschillende families, wij Hollands-Turks, zij Turks-Kaukasisch leerden elkaar kennen en bespraken met elkaar hoe we de verbintenis tussen onze kinderen, in harmonie en volgens de tradities van ons geloof te konden laten verlopen. Dat laatste was het uitgangspunt van ons allen. Moge Allah tevreden zijn.
Coördinatie en logistiek
Vervolgens moet er heel veel gecoördineerd worden, het lijkt op een redelijk complexe logistieke operatie.
Onze schoonzoon en zijn meeste familie werken en wonen in Istanboel; 12 uren reizen van Tokat, waar wij wonen. Onze dochter werkt als psycholoog in een ziekenhuis en woont in Sivas, weer 2 uren verder van ons vandaan. In januari trouwt het stel voor de wet en daarmee kan Saliha- in het kader van gezinshereniging- overplaatsing aanvragen naar Istanboel. In maart wordt ze overgeplaatst naar een Academisch ziekenhuis in het Aziatische deel van Istanboel. Er wordt een flat gevonden. Gelukkig niet al te ver van de wederzijdse werkplekken,want Istanboel is een waanzinnig drukke stad, waar je ontzettend veel tijd kwijt bent aan woon-werk verkeer. In Sivas helpen mijn man en ik Saliha met haar verhuizing en ondertussen wordt de nieuwe flat door de schoonfamilie in Istanboel gepoetst en geverfd. Bilal, onze oudste zoon, woont tot aan het huwelijksfeest samen met Saliha in de nieuwe flat, die zich ondertussen vult met nieuwe meubels en dergelijke. Vervolgens went Saliha alvast op haar nieuwe werkplek.
Het hennafeest in Tokat
Het hennafeest van Saliha en haar vriendinnen, vrouwelijke familieleden en buren, zal plaatsvinden in Tokat. Mijn zussen, een nicht en neef zullen naar Istanboel komen, met tevens de bedoeling om deze mooie en interessante stad uitgebreid te bezoeken; ‘twee vliegen in één klap’. Maar dan slaat het noodlot en de twijfel toe, want er is een zoveelste bomaanslag in Istanboel,ditmaal bij een toeristische trekpleister en er zijn de aanslagen in Brussel. Vele skype-gesprekken heen en weer,’ wel komen, niet komen, je niet bang laten maken, maar toch bang zijn’. Eén zus haakt af en de rest besluit zich niet te laten kisten.
Sinds ik in Turkije woon, heb ik al heel wat trouwfeesten en hennafeesten bijgewoond. Overigens niet tot mijn genoegen; ik vind die Turkse bruiloften een regelrechte ramp. Met name door de opsmuk waarin het veelal plaats vindt en de knalharde muziek tijdens de feesten. Gelukkig houden beide families hier niet van en maken we daarover eenduidige afspraken.
Voor het hennafeest hebben wij een tot feestzaal omgebouwde ‘nomaden tent’ afgehuurd. Vooraf vullen ons huis en dat van onze lieve gastvrije buurvrouw zich met vele logees en een kokkin kookt voor ons. Het weer is geweldig mooi en de vele aanwezigen verdelen zich over het huis en onze tuin.
Ongeveer 250 vrouwen dansen en maken onbekommerd plezier met elkaar, want er is alleen maar vrouwelijk personeel aanwezig. Regelmatig loop ik naar de dame van de muziek met het verzoek om het geheel iets te dimmen, zodat degenen die niet dansen niet naar elkaar hoeven te schreeuwen en men rustig met elkaar kan conserveren.. De mannen zitten buiten in de theetuin en kinderen spelen in de aangrenzende speeltuin. Vlakbij is er een moskee en voor de vrouwen is er een aparte gebedsruimte. Alles in één, alhamdoelillah!
Istanboel en terreurdreiging.
Een dag later reizen we naar Istanboel, waar een week later het huwelijksfeest zal plaatsvinden. Ik moet echter eerst even bijkomen van alle vermoeienissen in Tokat, mijn hoofd tolt, mede vanwege slaapgebrek.Vervolgens treffen we de laatste voorbereidingen en de religieuze huwelijksceremonie vindt in eenvoudige beslotenheid plaats. Ondertussen arriveert mijn familie in Istanboel en nemen zij hun intrek in hun hotels. Eén dag maken we z’n allen een mooie boottocht, we bezoeken een mooi eiland en slenteren langs de vele toeristische plekken en marktjes. Het is opvallend rustig en weinig toeristen te bekennen. Maar tijdens de drukke en afgeladen boottocht zijn mijn zussen niet echt ontspannen; stel dat er één of andere gek hier iets wil doen. En ja hoor.. daar komt een grote man met een baard het dek op, een grote tas in de hand, en hij schreeuwt iets. Mijn zussen schrikken zich wezenloos en duiken in elkaar. Maar het is een straatverkoper die tijdens de bootreis zijn waren mag aanprijzen, in dit geval een soort aardappelschiller. We hebben er later hartelijk om kunnen lachen, maar toch..
Het huwelijksfeest
Het huwelijksfeest vindt plaats in het Europese deel van Istanboel, sommige gasten reizen 6 uren om te komen en terug te keren. Het drukke verkeer in Istanboel is elke dag weer een kleine ramp.
Volgens de sunnah van onze profeet vrede zij met hem worden de gasten een heerlijke maaltijd geserveerd en volgens de tradities vanuit de Kaukasus is er een folkloregroep die een show opvoert. Er is een gebedsruimte aanwezig en tussendoor kunnen degenen die dat willen, rustig hun gebed verrichten. Ondanks de vele verschillende soorten gasten die aanwezig zijn, is er een goede sfeer en iedereen amuseert zich zichtbaar.
De terugreis
De volgende dag reizen mijn dochter en schoonzoon naar Cappadocië voor een welverdiende vakantie. Mijn familie vliegt weer naar Nederland en wij reizen met de touringcar in 12 uren terug naar Tokat. Ik slaap de helft van de reis…
‘Het is volbracht’ en ik bid dat deze 2 jonge mensen hun geluk behouden en Allah’s Leiding blijven zoeken en ontvangen.
