“Honing. Het is de koning der voeding, het is de drank der dranken, het is zoeter dan zoet, het is het medicijn van de medicijnen, het is niet na te maken, het geeft vreugde aan degenen die het nemen, het is een geschenk van onze schepper, het heeft zich bewezen bij de voorgaande generaties, en het komt met de warmste kleuren.” – Sheikh Abdul Majeed al-Zindani
De ziekte van ‘Umar al-Khattab
‘Umar al-Khattab, dat Allah tevreden met hem moge zijn, was een keer ziek tijdens zijn periode als kalief, toen een groep artsen hem aanraadden wat honing te nemen. Er was honing aanwezig in de Bait-oel-Mel, de schatkamer, waar alle rijkdom werd bewaard die zij hadden verkregen zoals sadaqa (liefdadigheid) en zakaat (de aalmoesbelasting). Tegen het advies van de dokters en de aanwezigheid van honing, bleef hij geduldig en nam hij niets van de honing.
Honing als medicijn
Maar de ziekte werd erger, en hij besloot de mensen bij elkaar te roepen. Hij beklom moeizaam de minbar, het spreekgestoelte, en zei, “Als jullie mij toestemming geven om wat honing te nemen als medicijn, dan zal ik het nemen. Als jullie geen toestemming geven dan is het haram (niet toegestaan) voor mij.” De aanwezigen werden emotioneel door zijn oprechtheid en zij lieten hun tranen vallen en gaven allen toestemming om honing te nemen. (Faraaid Al-Kalaam Lil-Khulafaa Al-Kiraam p:113)
Honing
Sidr-honing
Sheikh ‘Aaidh al-Qarni vertelt dat er tijdens zijn Haj iemand pure Sidr-honing had meegenomen. Hij was samen met zijn Koranleraar sheikh ‘Ubaydullaah Afghani, en de sheikh was op leeftijd (dat Allah hem genadig moge zijn).
Door de drukte en bezigheden tijdens de Haj had sheikh al-Qarni nog niets van de Sidr-honing gekregen. Op een avond tijdens het verblijf in de tenten bij Mina, hoorde hij opeens sheikh Afghani herhaaldelijk zeggen, “la illaaha illa Allaah.” Sheikh al-Qarni stond op en zag sheikh Afghani liggen; hij zag er bleekjes uit. Sheikh Afghani zei tegen al-Qarni, dat zijn einde genaderd was en hij vroeg om een pen en wat papier om zijn Al-Wasiya (testament) te schrijven. Sheikh al-Qarni had snel een pen en papier gepakt en sheikh Afghani zei, “Schrijf op, ik aanvaard de dood, en ik getuig dat er niemand het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allah, en ik geloof dat Allah profeten en boodschappers heeft gestuurd vanaf Adam tot aan de profeet Mohammed, zegel der profeten (vrede zij met hen beiden).”
Water met honing
Tijdens het schrijven ziet sheikh al-Qarni dat iemand een hele grote glas water met Sidr-honing klaar maakt en het aan sheikh Afghani geeft. Sheikh Afghani drinkt het glas water met honing op. En tot ieders verbazing herstelt de sheikh zeer snel en kreeg hij zijn kleur terug.
Iedereen gaat weer slapen. Sheikh al-Qarni vertelt dat hij enorm veel trek had in een glas water met daarin Sidr-honing. Hij begint ook met de woorden van éénheid “la illaaha illa Allaah” mensen worden wakker en hij zegt dat hij ook graag zijn Al-Wasiya (testament) op wil stellen. En hij ziet tot zijn vreugde dat er een grote glas water met Sidr-honing wordt gegeven. Daarna doet iemand hetzelfde en krijgt ook een glas met honing, de avond werd gevuld met grappen. Bij sheikh Afghani was het menens, de rest ging het puur om de honing met water.
